เอวผมสั่นยิกๆ ส่งลำควยใส่หอยแม่เป็นระลอกๆ ป๊าบๆๆๆ จนแม่ร้องเสียวออกมาไม่เป็นภาษา อ่าๆๆ อู้ๆ อื้มมมมม
ทั้ง หมดพอประมวลได้ว่า มันเกิดขึ้นมาตั้งแต่โบราณกาล โดยเฉพาะในรั้วในวัง มาจนทุกวันนี้ เพียงแต่ชนชั้นสูง พากันห้าม พากันอ้างกฎศาสนา พากันอ้างกฎหมาย พากันอ้างกฎวิทยาศาสตร์ เพื่อห้ามพวกต่ำชาติสกุลเลียนแบบ
ผมเดินเข้าไปในบ้านมันมองของที่วางอยู่บนชั้นที่เตรียมเอาไว้ขาย แฟ๊บ สบู่ ยาสีฟัน ของใช้จิปาถะ
อย่าคิดว่าเด็กเรียนอย่างผมจะเย็ดไม่เป็นเห็นผมเงียบๆ ไม่ค่อยแสดงออกเรื่องความรักมากนักเพราะยังไม่เจอคนที่ทักแล้วก็ถูกใจ แต่ถ้าผ่านมาให้ผมเย็ดให้ผมก็จัด
ล่วงเวลา พาโดนเย็ด เรื่องเสียว ล่วงเวลา พาโดนเย็ด เรื่องเสียวเรื่องนี้ เกิดขึ้นที่สถานที่ก่อสร้างโรงแรมแห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนี้มีพนักงานหลายร้อยคน เพื่อเป็นการเร่งตัวงานให้เสร็จเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และด้วยขนาดโรงแรมที่กำลังจะสร้างนั้นค่อนข้างใหญ่โต เลยมีการปล่อยให้ทำงานล่วงเวลาในตอนกลางคืนด้วยนั่นเอง แต่เพราะสถานที่มันใหญ่โต และไม่ค่อยมีใครรู้จักกัน การที่จะตรวจสอบทุกๆ อย่างให้ทั่วนั้นก็คงเป็นไปได้ยาก เพราะหากว่ามันสามารถตรวจสอบได้ง่ายขนาดนั้น ก็คงจะทำให้คู่รักสองคนที่แอบขึ้นมาบนดาดฟ้าแห่งนี้ถูกปรับเงินเดือนในฐานะละเลยการทำงานแล้ว สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนมากที่สุด คือสถานที่มันช่างเหมาะกับการแอบมาเย็ดกันจริงๆ เครื่องยนต์ก็ยังคงทำงานอยู่ตลอดเวลา จึงไม่มีใครได้ยินเสียงแห่งความเสียวซ่านที่กำลังเกิดขึ้นในเวลานี้เลยจริงๆ ชายหนุ่มหน้าตาดียืนพิงกำแพงอยู่ในห้องเล็กๆ
“มันส์ครับ ชอบมากๆ มันส์มากๆ อู๊ยยย ซี๊ดดดดส์”
“ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง” เสียงเธอพูดขึ้นผ่านความมืดมิดของห้องมา
ผมก็ถอกควยตัวเองไปด้วย อ่านเรื่องเสียวไปด้วย จนเกือบจะเสร็จ ผมได้ยินน้องเปิดประตูมาพอดีครับ เลยต้องหยุดชักเว่าก่อน “ถ้าพี่หิวบอกหนูได้นะ” ครับ หิวน้องนั่นแหละ อยากกินเด็กฉิบหาย “หนูเริ่มง่วง ๆ แล้ว ขอตัวไปงีบก่อน พี่มีอะไรบอกหนูนะ” , อ่านเรื่องเสียวแนวชู้ “ครับน้อง” งีบหลับก็ดีดิ จะได้ลักหลับเบ็ดหีให้น้ำพุ่งไปเลย ผมพรางคิดในใจ แต่มันต้องทำจริง ๆ แล้วล่ะครับ โอกาสมาซะขนาดนี้ หลังจากขึ้นห้องไปแล้ว ผมก็จัดการถอกควยตัวเองจนน้ำเงี่ยนใส ๆ ออก ชักควยจนน้ำเกือบแตก แต่ก็ต้องอั้นไว้ก่อน ไว้ปล่อยใส่หีน้องทีเดียว
“ทะลึ่ง แต่ขอเป็นห้องลูกนะ ห้องของแม่แม่พึ่งจัดไป ไม่อยากให้เตียงยุ่งอีก”
เรื่องของผมคงไม่น่าจะคล้ายกับใคร ถึงเล่าไม่เก่ง เล่าไม่มัน แต่ก็อยากจะเล่า ชื่อของพวกเราน่ะ อย่าไปรู้เลย เพราะไม่ใช่ความสำคัญของเรื่อง
“เดี๋ยวสิ ชวนเพื่อนลูกกินข้าวกันก่อนสิเดี๋ยวแม่ทำให้”
“ก็แบบว่าสิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าหนึ่งมือคลำ ไงครับ”
“กูอยากเข้ามหาลัยเร็วๆวะจะได้ย้ายไปอยู่หอ” ไอ้ชาติก้มหน้าก้มตา มองหมอนรองรถไฟที่ผ่านไปทีละท่อนสองท่อน
จนมันแทบจะไม่มีน้ำ ออกอีกแล้วแป้งหวนนึกถึงคำที่พ่อแม่เธอบอกว่า “โลกนี้มันโหดร้ายกว่าที่ลูกรู้และเห็นนะ”แป้งรู้สึกเสียใจมาก ที่ไม่เชื่อคำพูดของพ่อ กับแม่ แต่ตอนนี้ เธอไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว